Το κτίριο αποτελείται από δυο οργανισμούς αλληλοτεμνόμενους υπό γωνία. Ο πρώτος ορίζει ένα άμεσα ορατό και κανονικό σύστημα υποστυλωμάτων και δοκών μεγάλης διατομής, που ανεξαρτητοποιεί το κτίριο από τα γειτονικά και παραπέμπει έμμεσα στην καθαρότητα της άρθρωσης της κλασικής αρχιτεκτονικής. Ο δεύτερος, σχολιάζοντας την αυστηρότητα του πρώτου, επιτρέπει παράλληλα να λυθούν και τα επιμέρους προβλήματα οργάνωσης του κτιρίου, όπως η επαφή με τα γειτονικά κτίρια, η εύκολη πρόσβαση της εισόδου, η λειτουργικά συνεπής οργάνωση των ανοιγμάτων κλπ. Ο δεύτερος αυτός οργανισμός διαφοροποιείται από τον πρώτο με την υπό γωνία ανάπτυξή του, την πυκνότητα των δοκών και υποστυλωμάτων του, την προβολή στοιχείων του στην επιφάνεια που ορίζεται από τον πρώτο και με την χρήση των υλικών και του χρώματος.

Η άρθρωση αυτή των δυο οργανισμών εκφράζει και τη διπλή ταυτότητα του κτιρίου. Το κύριο μέρος του πολιτιστικού κέντρου αναπτύσσεται υπό γωνία προσαρμοζόμενο στις ιδιαιτερότητες της πρόσβασης του κτιρίου από την πλατεία και τους γειτονικούς δρόμους, ενώ «παρασύρει» και μέρος των γραφείων στο ισόγειο. Αντίθετα, η κύρια μάζα των γραφείων του β’ ορόφου οργανώνεται με βάση το σύστημα που ορίζει ο πρώτος οργανισμός, που επιτρέπει μεγαλύτερη εσωτερική ευελιξία.

Ο κανονικός πρώτος οργανισμός είναι χρήσιμος και στην ενεργειακή συμπεριφορά του κτιρίου με την κατασκευή στην οροφή απλού παθητικού συστήματος από κινητές μονωτικές περσίδες και αεριζόμενη γυάλινη επιστέγαση που στηρίζεται σε δικτύωμα.

Οι χώροι πολιτιστικού κέντρου έχουν απ’ ευθείας πρόσβαση και στα τρία επίπεδά τους (είσοδος – φουαγιέ, πατάρι – εκθεσιακός χώρος, βιβλιοθήκη – αίθουσα σεμιναρίων). Η πρόσβαση αυτή γίνεται με ανεξάρτητη γραμμική κίνηση, ενώ στην καρδιά του κτιρίου οι δυο ενότητες (πολιτιστικό κέντρο, γραφεία) συμπλέκονται μέσω του μετατρέψιμου χώρου του δημοτικού συμβουλίου (όπου ο χώρος για το κοινό μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε αίθουσα σεμιναρίων και να συνδεθεί με τη βιβλιοθήκη). Κατά την άρθρωση των λειτουργιών δόθηκε έμφαση στη σαφήνεια των δυο ενοτήτων, στη συνέχεια των κινήσεων και ιδίως στο «διάτρητο» του κτιρίου, στη μετατρεψιμότητα των χώρων (πατάρι αίθουσας – εκθεσιακός χώρος, αίθουσα δημοτικού συμβουλίου – χώρος σεμιναρίων, χωρισμός της βιβλιοθήκης σε ενότητες κλπ), στη συνέχεια κτισμένου – υπαίθριου (χώρος υπαίθριων εκδηλώσεων) και, τέλος, στον τεχνολογικό εξοπλισμό.