Τα βασικά ζητήματα της μελέτης είναι η χωροθέτηση ενός πολυσύνθετου κτιριολογικού προγράμματος σε ένα υφιστάμενο κέλυφος και η παράλληλη μετατροπή του ούτως ώστε αυτό να διατηρήσει τη βασική του δομή και συγχρόνως η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου της Πολιτιστικής Ακτής Πειραιά, με έμφαση στην τριπλή σύνδεση Πόλη-Πολιτιστική Ακτή –Κτίριο Silo. H μελέτη αντιμετωπίζει το πρόβλημα συνολικά. Θεωρεί ότι ο κυρίαρχος συνθετικός άξονας για την διαμόρφωση συνδέεται άμεσα με την αντίληψη του χώρου μέσα από την κίνηση και επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην διαμόρφωση και οργάνωση βασικών, άμεσα κατανοητών προσβάσεων ,συνδέσεων και διαδρομών στον χώρο.

Ανάπλαση παράκτιας Ζώνης

Προτείνεται η δημιουργία ενός συστήματος παράλληλων διαδρομών –πεζόδρομων με έμφαση σε έναν διευρυμένο κεντρικό πεζόδρομο (Rampla), ραχοκοκαλιά της συνολικής διαμόρφωσης, σύμφωνα με τον οποίο οργανώνονται και οι είσοδοι στους πολιτιστικούς χώρους. Δευτερεύουσες κάθετες διαδρομές συνδέουν το παραπάνω σύστημα. Δημιουργούνται πλατείες, χώροι υψηλής και χαμηλής φύτευσης, υδάτινες επιφάνειες, καθιστικά, χώροι συγκέντρωσης, αναψυχής και ενημέρωσης των πολιτών. Δίνεται έμφαση στην ιδιαίτερη σχέση του ορίου της υπό μελέτη περιοχής με την θάλασσα, το οποίο επαναπροσδιορίζεται με σταδιακή βύθιση της προβλήτας.

Σιλό

Η συνθετική αρχή της αποτελείται από συντεταγμένες που τονίζουν τα χαρακτηριστικά της αρχικής μορφής, ενώ συγχρόνως αναδεικνύουν τη νέα χρήση του κτιρίου., δίνοντας έμφαση στην βιωματική αντίληψη του Μουσείου από τον επισκέπτη.

Βασική συνθετική αρχή αποτελεί η «τομή» στο υφιστάμενο κέλυφος, με καθαίρεση ορισμένων κυψελών, ώστε να αναδειχθεί η «κρυμμένη» κατασκευαστική δομή του κτιρίου. Ο χώρος που δημιουργείται αποτελεί την υποδοχή του Μουσείου και είναι προσπελάσιμος από ράμπα, που ξεκινά από μία «ανοιχτή» πλατεία στην πρόσοψη του κτιρίου και διατρέχει την πυλωτή του. Εκατέρωθεν του χώρου υποδοχής χωροθετούνται η έκθεση (κεντρικός όγκος κυψελών) και οι χώροι διοίκησης και εργαστηρίων (κτίριο γραφείων και πύργος), η σύνδεση των οποίων επιτυγχάνεται με γέφυρες. ενώ παράλληλα, διατηρείται το κτίριο του ταινιόδρομου. Τέλος, δημιουργούνται δύο νέα κτίρια μικρής κλίμακας που φιλοξενούν χρήσεις αναψυκτηρίου-πωλητηρίου και αίθουσας πολλαπλών χρήσεων. Μεταξύ των νέων κτιρίων και του Σιλό διαμορφώνεται μία εσωτερική αυλή - «κλειστή» πλατεία. Οι θεματικοί άξονες χωροθετούνται εντός του κτιρίου του silo από την στάθμη των κυψελών και άνω.

Η έκθεση, οργανώνεται σε δύο παράλληλες μεταξύ τους πορείες ανόδου και καθόδου με τη μορφή ράμπας, οι οποίες έχουν επιλυθεί κατά μήκος της μεγάλης διεύθυνσης του κτιρίου, οδηγούν στις διαφορετικές στάθμες των θεματικών ενοτήτων .και παρέχουν μία ομαλή και ρευστή μετακίνηση- αντίληψη του χώρου.

Η κεκλιμένη επιφάνεια των ραμπών δημιουργεί ταυτόχρονα το δάπεδο των εκθεσιακών χώρων το οποίο είναι ελαφρώς επικλινές ,ενισχύοντας την αίσθηση του κυματισμού, χαρακτηριστικό στοιχείο της θάλασσας από όπου προέρχονται τα εκθέματα.

Προκειμένου να χωροθετηθούν οι εκθεσιακοί χώροι, διατηρούνται οι περιμετρικές κυψέλες και ορισμένες κεντρικές που λειτουργούν ως συνδετικές των παραπάνω, ενώ καθαιρούνται οι εσωτερικές. Στις τελευταίες στάθμες τοποθετούνται δύο πρισματικές μεταλλικές κατασκευές ως κάλυψη των αιθουσών μεγάλου ύψους που επαναδιατυπώνουν το άνω όριο του κτιρίου.